Paryż, Champs Elysees i Centre Pompidou

Wróciliśmy metrem na stację pl. Pigalle, gdzie zjedliśmy lunch w sieciowej brasserii 'Leon de Bruxelles' – znakomite moules à la marinière bardzo nam smakowały.
Następnie dojechaliśmy do Łuku Triumfalnego i przeszliśmy się Champs Elysees. Legendarna ulica jest widownią parad, manifestacji oraz przedmiotem wielu obrazów i utworów muzycznych, m.in. Joe Dassina.

Kolejnym punktem programu miał być wjazd na wieżę Eiffla, ale tłumy oczekujące w kolejce oraz pochmurna pogoda sprawiły, że po kilkunastu minutach zmieniliśmy zdanie. Metrem dojechaliśmy do Centre Pompidou. Obiekt jest nieustannie przedmiotem kontrowersji. Richard Rogers i Renzo Piano wyprowadzili wszystkie instalacje na zewnątrz. Muzeum odcina się w ten sposób od okolicznej równej, siedmiokondygnacyjnej zabudowy mieszczańskich kamienic. Nam się podoba, świetnie pasuje do swojej funkcji. Typ tego co sami Francuzi w XVIII w. nazywali l'architecture parlantee, a więc mówiącą kształtem o przeznaczeniu budowli. Budzące sprzeczne emocje opakowanie kryło i nadal kryje w sobie równie kontrowersyjną zawartość. Sztuka współczesna, szczególnie w naszym kraju, ma chyba więcej przeciwników niż zwolenników. Jak stwierdził chyba Wojciech Fibak nasz gust narodowy jest w dalszym ciągu XIX-wieczny, a niezrozumienie sztuki współczesnej na pewno utrudnia zrozumienie współczesności w ogóle. W każdym razie dla nas była to kolejna uczta muzealna. Tym razem w spokoju mogliśmy obejrzeć sobie działa sztuki współczesnej, w tym w szczególności Matisse'a, Picassa, Chagalla, Mondriana. Wysokie, dobrze oświetlone wnętrza znakomicie nadają się na ich wyeksponowanie, podobnie jak instalacji i innych dzieł plastycznych. Tym razem było polonicum – obraz Tamary Łempickiej'Kizzette na balkonie'. Jedyne polskie dzieło w paryskich muzeach.

Zdjęcia (6)

Komentarze (0)